VOOR DE COACH MET HUMOR en ZELFSPOT (en iedereen die iets met coaches te maken heeft)
Vroeger ging je naar de buurvrouw, je vader, een wijze vriend of zat je in de biechtstoel in de kerk. Iets langer terug deden de oude Grieken het al: filosofen, zoals Socrates, hadden een mentor-leerling relatie die vergelijkbaar was. In deze tijd, waarin alles snelsnel moet en iedereen steeds meer op zichzelf gericht is, hebben we de coach, waarbij je kunt leeglopen en die je, als het een goeie is, helpt om het juiste perspectief te zien. Die zorgt dat je er (weer) tegenaan kunt. Tegen betaling, vaak in een klein kamertje... 'Coach' zijn lijkt nu hip maar is tegelijkertijd het oudste vak van de wereld.
Deze ‘Ode aan de Coach’ is voor alle coaches en iedereen die er een eentje kent. Voor de goede en de slechte. Voor de mijne en de jouwe.